انواع دارایی و بدهی در حسابداری آشنایی با انواع و جایگاه در صورت وضعیت مالی

دارایی و بدهی در حسابداری از جمله مفاهیمی هستند که درک آن‌ها به شما این امکان را می‌دهد که به طور مؤثرتری در شناسایی، طبقه‌بندی و مدیریت دارایی‌ها اقدام کنید.

دارایی‌ها به‌عنوان منابع اقتصادی با ارزشی تعریف می‌شوند که در اختیار فرد، سازمان یا نهاد‌ها قرار دارند. این منابع، اصولاً شکل ویزیت و تأمین مالی فعالیت‌های تجاری را در اقشار مختلف اقتصادی به خود می‌گیرند. به‌طورکلی، دارایی‌ها شامل املاک و مستغلات، برندهای تجاری، تجهیزات، ماشین‌آلات و سایر منابع مالی هستند که توانایی تولید جریان نقدی در آینده را فراهم می‌آورند. باتوجه‌به اهمیت حسابداری دارایی‌ها در حسابداری و مدیریت مالی، شناخت انواع مختلف آن‌ها و کاربردهای ویژه هر یک امری ضروری است. در این مقاله از وب‌سایت‌ نرم‌افزار حسابداری اوراش به بررسی انواع دارایی و بدهی در حسابداری  آشنایی با انواع و جایگاه در صورت وضعیت مالی می‌پردازیم.

تعریف دارایی بر اساس استانداردهای حسابداری

تعریف دارایی در حسابداری به مفهوم منابع و اموال اقتصادی اشاره دارد که به‌واسطة فعالیت‌های تجاری به مالکیت یک واحدسازمانی درمی‌آیند. طبق استانداردهای حسابداری، دارایی‌ها به‌عنوان منابع باارزش تعریف می‌شوند که می‌توانند از طریق معاملات اقتصادی به دست آید. به عبارتی، یکی از شروط برای شناسایی دارایی، کسب منابع اقتصادی آتی است، و ارزش آن‌ها به‌وسیله واحد پولی در زمان خرید، تحصیل یا ساخت اندازه‌گیری می‌شود.

انواع دارایی‌ها در حسابداری شامل موجودی کالا، املاک و مستغلات، پول نقد، اثاثیه اداری، ماشین‌آلات و اوراق بهادار است. این دارایی‌ها همگی قادر به ایجاد درآمد و سود در آینده هستند. معادل انگلیسی این مفهوم، کلمه Asset است که بیانگر منابع اقتصادی باقابلیت کسب درآمد آتی است.

در ترازنامه، دارایی‌ها در ستون سمت راست درج می‌شوند، درحالی‌که بدهی‌ها در ستون سمت چپ قرار دارند. این تقسیم‌بندی امکان تحلیل سریع‌تر وضعیت مالی و اقتصادی یک واحد تجاری را فراهم می‌آورد. همچنین برای ارائه ترازنامه از روش گزارشی نیز استفاده می شود، برای این کار ابتدا دارایی ها و سپس حقوق صاحبان سهام و بدهی‌ها گزارش می شود. در حال حاضر ترازنامه را با عنوان صورت وضعیت مالی گزارش می‌کنیم. با شناخت دقیق و جامع از دارایی‌ها، مدیران می‌توانند تصمیمات بهینه‌تری برای مدیریت منابع و افزایش بهره‌وری اتخاذ کنند.

ویژگی‌های دارایی‌ها

برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های دارایی‌ها از قرار زیر هستند:

• منبع اقتصادی: دارایی‌ها منابعی هستند که به یک واحد تجاری ارزش می‌دهند و می‌توانند منجر به درآمدزایی شوند.
• ارزش اقتصادی: دارایی‌ها دارای ارزش مالی هستند و می‌توانند در معاملات و ارزیابی‌ها تأثیرگذار باشند.
• قابلیت مالکیت و تبدیل به‌نقد: دارایی‌ها معمولاً به‌صورت قانونی به یک فرد یا شرکت اختصاص دارند و قابلیت تبدیل به وجه نقد را دارند.

جهت خرید نرم افزار به مشاوره نیاز دارید!؟

شماره تلفن همراه خود را وارد کنید کارشناسان ما با شما تماس خواهند گرفت.

نام و نام خوانوادگی(ضروری)

شماره همراه(ضروری)

Δ

طبقه‌بندی دارایی‌ها از دیدگاه‌های مختلف

طبقه‌بندی دارایی‌ها یکی از اصول اساسی در مدیریت مالی است که به روشن‌تر شدن ساختار مالی یک واحد تجاری کمک می‌کند. این طبقه‌بندی می‌تواند بر اساس ویژگی‌ها و کاربردهای مختلف انجام شود. در ادامه، به بررسی طبقه‌بندی دارایی‌ها از جنبه‌های مختلف پرداخته می‌شود.

1. بر اساس وجود فیزیکی

طبقه‌بندی دارایی‌ها بر اساس وجود فیزیکی به ما این امکان را می‌دهد که دارایی‌ها را به دودسته اصلی تقسیم کنیم که هر کدام دارای ویژگی‌های خاص خود هستند.

• دارایی‌های مشهود (ملموس)

این دسته شامل دارایی‌هایی است که به طور محسوس وجود دارند و می‌توان آن‌ها را دید و لمس کرد، مانند ساختمان‌ها، زمین‌ها، ماشین‌آلات و موجودی کالا.

• دارایی‌های نامشهود (انتزاعی)

این دارایی‌ها فاقد شکل فیزیکی هستند و شامل حقوق معنوی و برندها می‌شوند. از جمله دارایی‌های نامشهود می‌توان به حق ثبت اختراع، حق نشر و نام تجاری اشاره کرد. سرقفلی و برند تجاری نیز نمونه‌هایی از دارایی‌های نامشهود هستند که می‌توانند به یک کسب‌وکار اعتبار و ارزش افزوده بیشتری بدهند.

2. بر اساس کاربرد عملیاتی

این طبقه‌بندی بر اساس نحوه استفاده از دارایی‌ها در عملیات تجاری، به تفکیک دارایی‌های موردنیاز برای ادامه فعالیت‌های روزمره و دارایی‌های دیگر می‌پردازد.

• دارایی‌های عملیاتی

این دارایی‌ها به طور مستقیم در فرایند تولید و ارائه خدمات مورداستفاده قرار می‌گیرند، مانند ماشین‌آلات و تجهیزات.

• دارایی‌های غیرعملیاتی

این دسته شامل دارایی‌هایی است که به طور مستقیم در فعالیت‌های اصلی شرکت استفاده نمی‌شوند، مانند سرمایه‌گذاری‌ها و دارایی‌های مربوط به تأمین مالی.

3. بر اساس قابلیت نقدشوندگی

این طبقه‌بندی به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که هر دارایی چه مدت زمانی برای تبدیل به‌نقد نیاز دارد و این موضوع در مدیریت مالی اهمیت ویژه‌ای دارد.

• دارایی‌های جاری

این دارایی‌ها به‌سرعت و معمولاً در مدت کمتر از یک سال به وجه نقد تبدیل می‌شوند، مانند موجودی کالا و حساب‌های دریافتی.

• دارایی‌های غیرجاری (ثابت)

این دارایی‌ها برای مدت طولانی‌تری در اختیار شرکت باقی می‌مانند و معمولاً شامل املاک، ماشین‌آلات و تجهیزات هستند. این دارایی‌ها در زمان بیشتری به نسبت دارایی‌های جاری، به ‌نقد تبدیل می‌شوند و برای عملیات طولانی‌مدت به کار می‌روند.

بررسی دقیق انواع دارایی‌ها در حسابداری

در دنیای حسابداری، دارایی‌ها به‌عنوان منابع اقتصادی که می‌توانند ارزش را برای یک واحد تجاری ایجاد کنند، از اهمیت بالایی برخوردارند. شناخت دقیق هر نوع دارایی به مدیران کمک می‌کند تا تصمیمات مالی بهتر و مؤثرتری اتخاذ کنند. هر دسته ازدارایی‌ها دارای ویژگی‌های خاصی هستند که در ادامه مطلب بررسی می‌شوند.

دارایی‌های جاری

دارایی‌های جاری به دارایی‌هایی اطلاق می‌شود که می‌توانند در یک دوره زمانی کوتاه، معمولاً کمتر از یک سال، به‌نقد تبدیل شوند.

• وجه نقد از مهم‌ترین دارایی‌های جاری است که شامل پول نقد و معادل‌های نقدی، مانند سپرده‌های بانکی می‌شود.
• موجودی کالا نیز دارایی‌های دیگری هستند که شرکت‌ها برای فروش یا استفاده در فرایند تولید نگه ‌می‌دارند.
• اوراق بهادار کوتاه‌مدت شامل سرمایه‌گذاری‌هایی هستند که به‌راحتی به‌نقد تبدیل می‌شوند، مانند سهام و اوراق‌قرضه. سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت که دارای سه شرط قابل تبدیل به مبلغ معینی وجه نقد، کم ریسک بودن تغییر ارزش، نقدشوندگی بالا را داشته باشند به عنوان معادل نقد طبقه بندی می‌شوند.
• حساب‌های دریافتی نیز به مطالباتی اشاره دارد که شرکت از مشتریان خود دارد و انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک دریافت شود.
• همچنین پیش‌پرداخت‌ها شامل پرداخت‌های قبلی هستند که ممکن است برای خدمات یا کالاهایی که در آینده دریافت خواهد شد، صورت‌گرفته باشد.

دارایی‌های غیرجاری (دارایی‌های ثابت)

دارایی‌های غیرجاری یا ثابت آن دسته از دارایی‌ها هستند که برای مدت طولانی‌تری در اختیار شرکت قرار می‌گیرند و غالباً برای فعالیت‌های بلندمدت استفاده می‌شوند. ساختمان‌ها، ماشین‌آلات و زمین از جمله مهم‌ترین موارد این دسته هستند. تجهیزات تولید که در فرایند ساخت کالاها و ارائه خدمات نقش دارند، نیز زیرمجموعه این دارایی‌ها محسوب می‌شود. این دارایی‌ها معمولاً هزینه اولیه بالایی دارند و به‌تدریج از طریق استهلاک هزینه‌شان در صورت‌های مالی لحاظ می‌شود. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت شامل دارایی‌هایی است که شرکت به‌منظور کسب درآمد در بلندمدت نگه‌داری می‌کند، مانند سهام شرکت‌های دیگر یا املاک و مستغلات.

دارایی‌های استهلاک‌پذیر، استهلاک ناپذیر و نقصان‌پذیر

دارایی‌ها را می‌توان به دسته‌های استهلاک‌پذیر، استهلاک ناپذیر و نقصان‌پذیر تقسیم کرد. دارایی‌های استهلاک‌پذیر، مانند ماشین‌آلات و ساختمان‌ها، به طور مداوم در طول زمان ارزش خود را از دست می‌دهند و هزینه استهلاک آن‌ها به‌عنوان هزینه عملیاتی در صورت سود و زیان لحاظ می‌شود. دارایی‌های استهلاک‌ ناپذیر، مانند زمین، به طور معمول ارزش خود را حفظ می‌کنند.

دارایی‌های نقصان‌پذیر، مانند موجودی کالاهای فاسدشدنی، باید به نحوی مدیریت شوند که از کاهش ارزش آن‌ها جلوگیری شود. ناگفته نماند که تعریف استهلاک به فرایند تخصیص هزینه دارایی‌ها به دوره‌های مختلف اشاره دارد و تأثیر آن بر ارزش دارایی‌ها می‌تواند در صورت‌های مالی نمایانگر کاهش قابلیت استفاده و ارزش اقتصادی آن‌ها باشد.

 مفهوم بدهی در حسابداری

بدهی در حسابداری به مبلغ پول یا تعهداتی اشاره دارد که شرکت به بستانکاران یا شخص ثالث ناشی از عملیات شرکت یا برای تأمین مالی عملیات خود باید پرداخت کند. این تعهدات نمایانگر منابع مالی است که از بیرون به شکل کالا، خدمات یا وجوه نقد تأمین می‌شود. بدهی‌ها به‌عنوان یکی از اجزای کلیدی ساختار مالی شرکت‌ها شناخته می‌شوند و می‌توانند به صورت‌های مختلفی مانند وام‌ها، حساب‌های پرداختنی و سایر تعهدات مالی ظاهر شوند.

مدیریت بدهی‌ها برای حفظ توازن در حساب‌ها و اطمینان از توانایی شرکت در پرداخت آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. توانایی پرداخت بدهی‌ها بر اعتبار، جریان نقدینگی و در نهایت بر روی ارزش شرکت تأثیر مستقیم می‌گذارد.

انواع بدهی‌ها در حسابداری

انواع بدهی‌ها در حسابداری عبارت‌اند از:

• بدهی‌های جاری

بدهی‌های جاری به تعهداتی اطلاق می‌شود که شرکت‌ها ملزم به تسویه آن‌ها ظرف یک سال آینده یا در طول چرخه عملیاتی خود هستند. این بدهی‌ها معمولاً برای تأمین نیازهای کوتاه‌مدت مالی و نقدینگی شرکت‌ها استفاده می‌شوند.

• اسناد پرداختنی

اسناد پرداختنی نمایانگر تعهدات رسمی‌اند که شرکت‌ها به بستانکاران در قبال خرید کالا یا خدمات داده‌اند. این اسناد شامل چک‌ها، سفته‌ها و برات‌های پرداختی هستند و معمولاً دارای تاریخ سررسید مشخصی هستند که در آن زمان شرکت موظف به پرداخت مبلغ مشخصی خواهد بود.

• مالیات پرداختنی

این نوع بدهی‌ها شامل مالیات‌هایی است که شرکت‌ها به‌عنوان نمایندگان دولت از مشتریان جمع‌آوری می‌کنند یا مبتنی بر عملکرد خود باید در زمان‌های مقرر به اداره امور مالیاتی پرداخت شوند. این بدهی‌ها می‌تواند شامل مالیات بر ارزش افزوده، مالیات عملکرد شرکت و سایر عوارض باشد.

• حساب‌های پرداختنی

حساب‌های پرداختنی به بدهی‌هایی اطلاق می‌شود که به طور غیررسمی و بدون صدور اسناد بدهی، به‌واسطة خرید کالا یا خدمات ایجاد می‌شود. این بدهی‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهند تا خریدهای لازم را بدون نیاز به پرداخت فوری انجام دهند.

• پیش‌دریافت‌ها

پیش‌دریافت‌ها مبالغی هستند که شرکت‌ها قبل از ارائه کالا یا خدمات از مشتریان خود دریافت می‌کنند. این نوع بدهی‌ها نشان‌دهنده تعهدات شرکت برای ارائه خدمات یا محصولات در آینده است.

• سود سهام و دستمزد پرداختنی

این نوع بدهی‌ها شامل تعهدات مالی شرکت به سهام‌داران برای پرداخت سود سهام و به کارمندان برای پرداخت دستمزد است. این بدهی‌ها باید به طور دقیق در زمان‌های مشخصی پرداخت شوند تا از ایجاد نارضایتی و مشکلات مالی جلوگیری شود.

بدهی‌های بلندمدت (غیرجاری)

برخی دیگر از انواع بدهی‌ها در حسابداری، بدهی‌های بلندمدت (غیرجاری) هستند که شامل موارد زیر هستند:

• وام‌های بلندمدت

این وام‌ها معمولاً برای پروژه‌های بزرگ یا سرمایه‌گذاری‌های طولانی‌مدت تأمین می‌شوند و تا چند سال قابلیت بازپرداخت دارند. شرکت‌ها از این نوع وام‌ها برای تأمین مالی سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت و یا تسهیل توسعه کسب‌وکار خود استفاده می‌کنند.

• بدهی بازنشستگی

تعهدات طولانی‌مدت که شرکت‌ها به کارکنان خود برای تأمین مالی دوران بازنشستگی آن‌ها دارند. این نوع بدهی‌ها معمولاً شامل پرداخت‌های دوره‌ای به بازنشستگان یا ذخایر مالی برای پوشش این تعهدات است.

حصه جاری بدهی‌های بلندمدت چیست؟

حصه جاری بدهی‌های بلندمدت به بخش از بدهی‌های بلندمدت اشاره دارد که شرکت ملزم به پرداخت آن‌ها در یک سال آینده است. این بخش از بدهی‌های بلندمدت باید در صورت‌های مالی تحت عنوان بدهی‌های جاری گزارش شود. این تفکیک کمک می‌کند تا اعتباردهندگان و سرمایه‌گذاران بهتر بتوانند ارزیابی کنند که آیا شرکت توانایی پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت خود را داراست یا خیر. تحلیلگران و حسابرسان با بررسی این بخش، می‌توانند به تجزیه‌وتحلیل نقدینگی، ریسک مالی و توانایی شرکت در مدیریت بدهی‌ها بپردازند.

آشنایی کامل با ترازنامه (صورت وضعیت مالی)

ترازنامه یکی از صورت‌های مالی اساسی در حسابداری است که نمایی از وضعیت مالی یک شرکت را در یک مقطع زمانی معین ارائه می‌دهد. این صورت مالی شامل سه بخش اصلی دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام است و به تحلیلگران و سرمایه‌گذاران اطلاعات مناسبی در مورد منابع مالی و تعهدات یک سازمان ارائه می‌دهد.

صورت وضعیت مالی چیست و چه اطلاعاتی ارائه می‌دهد؟

صورت وضعیت مالی به معنای کلی، نمایشگری است از وضعیت مالی یک شرکت در یک مقطع زمانی خاص. اجزای اصلی صورت وضعیت مالی شامل دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام است.

ساختار صورت وضعیت مالی چگونه تنظیم می‌شود؟

ساختار دارایی‌ها بر اساس تغییرات استانداردهای حسابداری و صورت‌های مالی نمونه، بر اساس توان تولید طبقه بندی می‌شود، به این معنی که در ابتدا دارایی‌های غیرجاری و در ادامه دارایی‌های جاری گزارش می‌شوند.

در همین راستا چینش بدهی‌ها به نحوی است که ابتدا بدهی‌های غیرجاری و در انتها بدهی‌های جاری فهرست می‌شوند.

حقوق صاحبان سهام بین دارایی‌ها و بدهی‌ها قرار می‌گیرد و نشان‌دهنده منافع سهام‌داران در شرکت است. این منافع شامل سرمایه ثبت شده، سود(زیان) انباشته، اندوخته‌ها و سهام خزانه می‌باشد. این ساختار به‌وضوح توازن مالی ایجاد می‌کند و امکان مقایسه و تجزیه‌وتحلیل وضعیت مالی را برای استفاده‌کنندگان فراهم می‌آورد.

این دسته‌بندی اقلام صورت وضعیت مالی به کاربران این امکان را می‌دهد که به‌صورت منظم و ساختاریافته وضعیت مالی یک شرکت را بررسی کنند.

رابطه صورت وضعیت مالی با معادله اساسی حسابداری

صورت وضعیت مالی به طور مستقیم با معادله اساسی حسابداری مرتبط است. این معادله بیان می‌کند:

دارایی= بدهی+حقوق صاحبان سهام

این تساوی نشان‌دهنده تعادل در صورت وضعیت مالی است، به این معنا که مجموع دارایی‌ها همیشه باید برابر با مجموع بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام باشد.

نقش حساب T در ساختار صورت وضعیت مالی نیز اهمیت دارد. حساب T ابزاری است که نشان‌دهنده ورود و خروج مبالغ در حساب‌های مختلف است. در واقع، صورت وضعیت مالی می‌تواند به‌عنوان یک حساب T بزرگ در نظر گرفته شود که همه مانده‌حساب‌ها را در خود جای‌داده و این امکان را فراهم می‌کند که تغییرات در ارزش‌های مختلف به‌خوبی مشهود باشد.

اهمیت صورت وضعیت مالی در تحلیل مالی

صورت وضعیت مالی یکی از ابزارهای مهم در تحلیل مالی شرکت‌ها است که در کنار صورت سود و زیان، اطلاعات کلیدی درباره وضعیت مالی و عملکرد آن‌ها را ارائه می‌دهد. این صورت مالی به سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان و مدیران کمک می‌کند تا تصویری دقیق از دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام یک شرکت به دست آورند. تحلیلگران می‌توانند با بررسی صورت وضعیت مالی، وضعیت نقدینگی، ریسک و بهره‌وری شرکت را ارزیابی کنند.

صورت وضعیت مالی به طور ویژه در تحلیل ریسک اهمیت دارد. نسبت بدهی به دارایی یکی از معیارهای رایج برای سنجش ریسک مالی شرکت‌هاست. این نسبت نشان می‌دهد که چه مقدار از دارایی‌های شرکت با بدهی تأمین شده است و در نتیجه، نشان‌دهنده خطرات اقتصادی مرتبط با تعهدات مالی شرکت است. از سوی دیگر، مقایسه دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری نیز برای تحلیل نقدینگی بسیار حائز اهمیت است؛ این نسبت به شرکت کمک می‌کند تا ارزیابی دقیقی از توانایی خود در پوشش تعهدات مالی کوتاه‌مدت داشته باشد.

علاوه بر این، بررسی صورت وضعیت مالی در کنار صورت سود و زیان کمک می‌کند تا بهره‌وری اقتصادی و عملکرد مالی شرکت به طور جامع‌تری موردبررسی قرار گیرد. ناگفته نماند که صورت وضعیت مالی به‌عنوان یک چارچوب مالی اساسی، اطلاعات کلیدی را در اختیار ذی‌نفعان قرار می‌دهد و در فرایند تصمیم‌گیری‌های مالی و سرمایه‌گذاری نقش اساسی ایفا می‌کند.

متعادل بودن صورت وضعیت مالی چیست؟

متعادل بودن صورت وضعیت مالی به معنای حفظ تساوی بین دارایی‌ها و بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام است. این مفهوم در اصول حسابداری دوطرفه به‌وضوح دیده می‌شود؛ طبق معادله اساسی حسابداری که می‌گوید:

دارایی = بدهی + حقوق صاحبان سهام

صورت وضعیت مالی چگونه ریسک، نقدینگی و بهره‌وری را نشان می‌دهد؟ ریسک مالی می‌تواند با مقایسه دارایی‌ها و بدهی‌ها سنجیده شود. نسبت بدهی به دارایی کمک می‌کند تا میزان ریسک مالی کل شرکت مشخص شود. به طور مشابه، مقایسه دارایی‌های جاری با بدهی‌های جاری می‌تواند نشان‌دهنده توانایی شرکت در پوشش تعهدات مالی کوتاه‌مدت باشد.

بعلاوه، ارتباط صورت وضعیت مالی با صورت سود و زیان امکان ارزیابی بهتری از بهره‌وری شرکت را فراهم می‌آورد. این ارتباط نشان می‌دهد که چگونه سودهای به‌دست‌آمده در صورت سود و زیان بر ارزش حقوق صاحبان سهام و در نتیجه بر صورت وضعیت مالی تأثیر می‌گذارد.

نرم‌افزار حسابداری اوراش: راهکاری هوشمند برای تنظیم صورت وضعیت مالی

نرم‌افزار حسابداری اوراش با ارائه راهکارهای هوشمند، به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد که صورت وضعیت مالی خود را به‌سادگی و دقت تنظیم کنند. این نرم‌افزار با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته و رابط کاربری کاربرپسند، فرایند ثبت و پردازش داده‌های مالی را تسهیل می‌کند. کاربران می‌توانند به‌راحتی طبقه بندی و گزارش‌گری دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام خود را مدیریت کرده و گزارش‌های مالی دقیق و به‌روز دریافت کنند. همچنین، نرم‌افزار اوراش امکان دسترسی به تحلیل‌های مالی و روندهای عملکردی را فراهم می‌آورد که به تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه تجاری کمک می‌کند. با اوراش، مدیریت مالی برای هر کسب‌وکاری ساده‌تر و مؤثرتر از همیشه خواهد بود.

جمع‌بندی

در حوزه حسابداری، دارایی‌ها و بدهی‌ها دو عنصر کلیدی در صورت وضعیت مالی هستند که نمایانگر وضعیت مالی یک سازمان هستند. دارایی‌ها به منابع اقتصادی که یک شرکت در اختیار دارد و می‌تواند در آینده سودآوری ایجاد کند، اشاره دارند. این دارایی‌ها به دودسته اصلی جاری (مانند پول نقد و حساب‌های دریافتنی) و غیرجاری (مانند املاک و ماشین‌آلات) تقسیم می‌شوند.

از سوی دیگر، بدهی‌ها نمایانگر تعهدات مالی شرکت به طلبکاران هستند و شامل بدهی‌های جاری (قابل‌پرداخت در یک سال) و بدهی‌های بلندمدت (با سررسید بیش از یک سال) می‌شوند.

صورت وضعیت مالی با نمایش دارایی‌ها و بدهی‌ها، توانایی یک شرکت را در پوشش تعهدات مالی و ارزیابی نسبت‌های مالی نظیر نسبت بدهی به دارایی و نسبت نقدینگی نشان می‌دهد؛ لذا؛ شناخت انواع دارایی و بدهی و جایگاه آن‌ها در صورت وضعیت مالی ، به تحلیلگران و مدیران کمک می‌کند تا تصمیمات مالی بهتری اتخاذ کنند.