اکوسیستم اوراش
همکاری با ما
راهنمای مطالعه
Toggleمالیات بر عایدی سرمایه (Capital Gains Tax یا CGT) یکی از انواع مالیات است که در بسیاری از کشورهای جهان به اجرا گذاشته میشود و نقش مهمی در نظام مالیاتی ایفا میکند. پیشینه اولین اجرا به کشور آمریکا در سال 1913 میلادی و همچنین در انگلستان در سال 1965 میلادی مربوط می شود. با توجه به آثار مالیاتی آن ، درک ماهیت و کارکرد این نوع مالیات برای سرمایهگذاران، دولتها و عموم مردم ضروری است. در این مقاله از سایت اوراش به بررسی جامع مالیات بر عایدی سرمایه، اهمیت آن، انواع داراییهای مشمول آن، تفاوت آن با مالیاتبردرآمد، و وضعیت آن در ایران میپردازیم.
عایدی سرمایه به سود حاصل از فروش دارایی سرمایهای اطلاق میشود. این سود زمانی تحقق مییابد که دارایی با قیمتی بیشتر از قیمت خرید به فروش برسد. بهعبارتدیگر، تفاوت بین قیمت فروش و قیمت خرید (پس از کسر هزینههای مرتبط) عایدی سرمایه محسوب میشود.
بهعنوانمثال، اگر شما یک دستگاه خودرو را به قیمت 100 میلیون تومان خریداری کنید و پس از مدتی آن را به قیمت 120 میلیون تومان بفروشید، عایدی سرمایه شما 20 میلیون تومان خواهد بود و این مبلغ مشمول مالیات فروش خودرو (به عنوان بخشی از مالیات بر عایدی سرمایه) خواهد شد.
مالیات بر عایدی سرمایه مالیاتی است که بر سود حاصل از فروش داراییهای سرمایهای اعمال میشود. به بیان سادهتر، زمانی که شما یک دارایی مانند ملک، سهام، خودرو، یا ارز را با قیمتی بالاتر از قیمت خرید آن به فروش میرسانید، سودی به دست میآورید که این سود مشمول مالیات CGT میشود. این مالیات بر تفاوت بین قیمت فروش و قیمت خرید دارایی (بهاضافه هزینههای مرتبط) محاسبه و اخذ میگردد.
مالیات بر عایدی سرمایه یک ابزار مالیاتی مهم برای دولتها به شمار میرود. این مالیات به دولتها کمک میکند تا درآمد کسب کنند و از این درآمد برای تأمین مالی خدمات عمومی مانند آموزش، بهداشت، و زیرساختها استفاده کنند. همچنین، مالیات CGT میتواند به کاهش نابرابری درآمدی کمک کند، همچنین نقش تنظیم گری اقتصادی قوانین مالیاتی نیز در این نوع مالیات نمود بارزتری دارد.
مالیات بر عایدی سرمایه برای داراییها زیر اعمال میشود. که عبارتاند از:
وضعیت مالیات سرمایهای در ایران همواره مورد بحثوبررسی بوده است. در ایران پیاده سازی مالیات بر عایدی سرمایه، برای نخستین بار در سال ۱۳۴۵ مطرح گردید و طرح تفاوت مالیات بر خرید و فروش زمین در قانون وضع شد که این طرح به طور کامل اجرا نشد.
در سال ۱۳۶۶ نیز مالیات بر سرمایه و خانه های خالی مطرح گردید اما در سال ۱۳۸۰ این ماده و مواد دیگری اعم از مالیات مستغلات مسکونی خالی و اراضی بایر حذف شد.
در سال ۱۳۹۱ وزارت امور اقتصادی و دارایی لایحه اصلاح قانون مالیاتهای مستقیم را ارائه کرد و مورد تصویب هیأت وزیران قرار گرفت؛ که در شهریور ماه سال ۱۳۹۳ طی بررسی لایحه اصلاح قانون مالیاتهای مستقیم نمایندگان مجلس به مالیات بر عایدی سرمایه رأی منفی دادند. بنابراین اجرایی شدن طرح مالیات بر عایدی سرمایه کنار گذاشته شد.
در حال حاضر این موضوع با عنوان قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی در دستور کار قوه مقننه می باشد.
اهمیت مالیات بر عایدی سرمایه از نگاه دولت:
مالیات بر عایدی سرمایه و مالیاتبردرآمد دو پایه مالیاتی متفاوت هستند که هر کدام بر منابع درآمدی مختلف اعمال میشوند. مهمترین تفاوتهای مالیات بر عایدی سرمایه با مالیاتبردرآمد عبارتاند از:
این پرسش مطرح میشود که مالیات بر عایدی سرمایه شامل چه کسانی میشود؟ کلیه اشخاص غیر-تجاری انتقال دهنده یا واگذارنده دارایی های گفته شده، در کلیه مناطق کشور از جمله مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی، مشمول مالیات عایدی بر سرمایه هستند.
اشخاص تجاری حقیقی و همچنین اشخاص حقوقی در چهار سال ابتدای اجرای این قانون، در صورتی که تاریخ تملک ملک و خودرو آنها قبل از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون باشد، مشمول مالیات بر عایدی نخواهند بود و مطابق قوانین فعلی مشمول مالیات می باشند. (مطابق ماده 20 و 21 قانون مالیات بر عایدی سرمایه)
با اینوجود، سؤال مهمتری که اغلب مطرح میشود، درصد جمعیت مشمول این مالیات است. واقعیت این است که با طراحی دقیق معافیتها و محدودیتهای گنجانده شده در طرح مالیات بر عایدی سرمایه، تنها درصد کمی از افراد جامعه مشمول این مالیات میشوند. این معافیتها بهگونهای طراحی شدهاند که تقاضای مصرفی افراد در داراییهایی مانند مسکن، خودرو و طلا، مشمول مالیات نشود. بهعبارتدیگر، هدف اصلی این طرح، اخذ مالیات از سوداگریهای کلان و معاملات غیرمولد است، نه اخذ مالیات از معاملات روزمره و مصرفی افراد عادی. بر اساس شواهد آماری موجود، تخمین زده میشود که کمتر از ۵ درصد از افراد جامعه مشمول این نوع مالیات خواهند شد.
در نتیجه، تصویب قانون مالیات بر عایدی سرمایه، نباید به منزله ملزم شدن همه افراد جامعه به پرداخت مالیات بر بخشی از داراییهایشان تلقی شود. هدف اصلی این قانون، تنظیم فعالیتهای اقتصادی غیرمولد و جلوگیری از سوداگریهای کلان است و تنها درصد کمی از افراد جامعه که در این نوع فعالیتها مشغول هستند، مشمول این مالیات خواهند شد.
نرخ مالیات بر عایدی سرمایه معمولاً بهصورت درصدی از سود حاصل از فروش دارایی تعیین میشود.
نرخ مالیات بر عایدی سرمایه برای اشخاص حقیقی مطابق ماده 131 ق.م.م (الحاق ماده 7 به ذیل فصل اول باب دوم و الحاق تبصره 2 به ماده 93 قانون مالیات های مستقیم ) و برای اشخاص حقوقی مطابق ماده 105 ق.م.م (الحاق تبصره 8 به این ماده) خواهد بود.
به علاوه برای کاهش انگیزه سوداگری و افزایش سرمایهگذاری مولد و همچنین جلوگیری از فرار سرمایه مشوق های مالیاتی نیز در این قانون در نظر گرفته شده است.
سازمان موظف است مالیات متعلق به اشخاص غیرتجاری در هر سال را بر اساس اطلاعات موجود در سامانه مودیان حداکثر تا پایان تیرماه سال بعد، تعیین و از طریق کارپوشه غیرتجاری اعلام نماید. و اشخاص مکلفند حداکثر تا آخر مرداد مالیات متعلقه را پرداخت نمایند.
عدم پرداخت مالیات در این موعد، موجب تعلق جریمه ای معادل 2/5 % نسبت به اصل بدهی مالیاتی به ازای هر ماه تاخیر می شود.
در صورت عدم پرداخت مالیات مذکور در مهلت مقرر، سازمان از طریق عملیات اجرایی نسبت به وصول مالیات متعلق و جریمه آن اقدام می نماید.
با الحاق ماده 16 مکرر و سایر اصلاحات و الحاقات به قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان، با استقرار کارپوشه غیرتجاری حداکثر 20 ماه پس از لازم الاجرا شدن ماده 16 مکرر، بستر لازم برای اجرای مالیات بر عایدی سرمایه فراهم خواهد گردید.
همچنین اطلاعات لازم بر اساس صورتحساب های الکترونیکی که اشخاص ملزم به صدور آن خواهند بود، ایجاد خواهد شد.
در پاسخ به این سؤال باید گفت که به طور مستقیم مالیاتی تحت عنوان “مالیات بر زیان سرمایه” وجود ندارد. با اینحال، این موضوع در ماده 15 قانون مالیات بر عایدی سرمایه پیش بینی شده است و صرفاً زیان ملک و خودرو و در دوره تملک بیشتر از یک سال از عایدی کلیه دارایی های گفته شده در بالا در سال یا سال های بعد کسر خواهد شد.
بهعنوانمثال، اگر فردی در یک دوره مالیاتی 100 میلیون تومان سود از فروش یکی از دارایی ها چهارگانه و 50 میلیون تومان زیان از فروش ملک داشته باشد، فقط بر 50 میلیون تومان سود باقیمانده مالیات بر عایدی سرمایه پرداخت خواهد کرد.
در برخی کشورها از جمله ایران، امکان انتقال زیان های سرمایهای به دوره های مالیاتی بعدی نیز وجود دارد. بهاینترتیب، اگر زیان سرمایهای در یک دوره مالیاتی از سود سرمایهای بیشتر باشد، میتوان مابقی زیان را به دورههای مالیاتی آتی منتقل کرد و با سودهای سرمایهای آینده تهاتر نمود. هدف از این رویکرد، کاهش ریسک سرمایهگذاری و تشویق افراد و شرکتها به سرمایهگذاری در داراییهای مختلف است. اگر زیان های سرمایهای قابل تهاتر یا انتقال نبودند، سرمایهگذاران تمایل کمتری به ریسکپذیری و سرمایهگذاری در داراییهایی با بازدهی بالقوه بالا اما ریسک بالا میداشتند.
عمده تغییرات در مبحث مالیات بر درآمد اتفاقی می باشد، همچنین قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان نیز اصلاحاتی خواهد داشت و به علاوه قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی (یا همان مالیات بر عایدی سرمایه) عمدتاً با الحاق مواد 3 الی 9 مکرر به باب دوم فصل اول قانون مالیات های مستقیم تاثیر گذار خواهد بود.
اثر مالیات بر عایدی سرمایه بر مصرفکننده نهایی به عوامل مختلفی بستگی دارد. به طور کلی اگر دوره تملک دارایی ها طولانی باشد یا تعداد دارایی ها کم باشد (مصرف خود شخص)، مالیات بر عایدی سرمایه کمتر و در برخی موارد حتی صفر خواهد بود اما در صورتی که بخشی از درآمد افراد از خرید و فروش دارایی های چهارگانه گفته شده در بالا باشد مالیات متناسب با آن محاسبه و وصول خواهد شد.
با اینحال، باید توجه داشت که مالیات بر عایدی سرمایه میتواند منافعی نیز برای مصرفکنندگان داشته باشد. بهعنوانمثال، درآمد حاصل از این مالیات برای تأمین مالی پروژههای زیرساختی، بهداشت و آموزش استفاده میشود که میتواند به بهبود کیفیت زندگی مصرفکنندگان کمک کند.
مالیات بر عایدی سرمایه یک پایه مالیاتی جدید است که نقش مهمی در نظام مالیاتی ایفا میکند. درک ماهیت و کارکرد این نوع مالیات برای سرمایهگذاران، دولتها و عموم مردم ضروری است. با تدوین و اجرای قوانین شفاف و کارآمد در زمینه مالیات بر عایدی سرمایه، میتوان از مزایای این نوع مالیات برای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور بهرهمند شد. همچنین مودیان مالیاتی این قانون می توانند با آگاهی و شناخت کافی از تکالیف ، مشوق ها و ترجیحات قانونی کمترین آثار مالیاتی را داشته باشند و به نوعی مالیات خود را بهینه نمایند.